In memoriam «

Schoolschaaktrainer Allaert Troost is, veel te vroeg, overleden.

De eerste keer dat ik Allaert tegenkwam was in een gymzaal.
Dat was wellicht niet zijn natuurlijke habitat maar hij gaf daar schaakles, aan ongeveer 25 kinderen van de Pinksterbloem.
Geen makkelijke omgeving en een grote groep, leek mij. Maar hoe hij het deed, deed hij het, en de groep was rustig en geïnteresseerd.
Hij deed dat toen al 15 jaar, schoolschaaktrainer. Bij veel scholen en met veel succes.

Eerder was hij een naar overlevering geniale gitaarspeler. Ik heb dat niet meegemaakt maar ik kan me er wel wat bij voorstellen.

Bij het schoolschaak straalde Allaert rust en interesse uit. En dat werkte. Altijd was hij enthousiast en de schakers van “zijn” scholen waren overal op alle toernooien te vinden. Dat deed niemand hem na.

Bij VAS was hij een belangrijke trainer. Hij stond daar mede aan de wieg van het succes van de club. En toen de Schaakschool Indische Buurt opkwam, was Allaert één van de eerste vrijwilligers.
Allaert deelde in bij de Chess Leagues van de Schaakschool. Waar hij op scholen de rust zelve was, waren deze waanzinnig geslaagde toernooien, altijd chaotisch. Maar het waren ook de mooiste toernooien die er zijn geweest in Amsterdam; en nog steeds.
Later was Allaert nog trainer bij Caïssa. Maar de kern van zijn schaakwerk waren en bleven zijn scholen.

Twintig jaar geleden won één van zijn schoolteams voor het eerst het Nederlandse Schoolschaakkampioenschap. Dat was met De Tweede Dalton. Daarna volgden nog meer Nederlandse Kampioenschappen bij het basisscholenkampioenschap: met de Europaschool (in 2010) en daarna drie keer met De Pinksterbloem. Naast nog vele andere ereplaatsen.
Allaert vond dit, denk ik, het mooiste dat er was. Kijk maar eens op zijn LinkedIn-profiel. Op de finaledagen was hij op van de zenuwen; hij was zo betrokken dat het hem bijna teveel werd.
Nooit kwam hij daarom in de speelzaal, hij liet ouders vragen hoe het ging met zijn teams. Meestal was hij nog wel aanwezig op de speellocatie, maar ik heb meegemaakt dat ook dat te spannend was.

Niemand doet dat Allaert na. En nu kan hij het zelf ook niet meer herhalen.
Vorige week donderdag overleed hij. Zijn hart had het begeven.

Tekst: Tigran Spaan

***

De crematie is op zaterdag 26 maart om 12.45 bij Zorgvlied.
Het condoleanceregister is online geopend: https://www.condoleance.nl/18711

Tigran Spaan 24 maart 2022

Posted In: In memoriam

Leave a Comment

Frans Oranje in 2018. Foto: Anneke Wiggelendam.

Frans Oranje, oud-penningmeester en lid van verdienste van de SGA, erelid van Caissa, is op 16 augustus 2019 op 80-jarige leeftijd overleden. “Ik heb een mooi leven gehad”, zei Frans bij zijn afscheid van familie en vrienden.

Frans was in de periode van 1998-2010 ruim 12 seizoenen onafgebroken penningmeester van de SGA. Hij wilde er in 2010 niet mee stoppen, maar moest aftreden vanwege de toen ingevoerde statutaire regel dat bestuursleden maximaal 12 jaar zitting mogen hebben. Zonder deze regel zou Frans vermoedelijk nog wel even zijn doorgegaan. In de brief aan de ledenvergadering van november 2010 waarmee hij afscheid nam als penningmeester, schreef Frans “Ik heb met veel plezier de afgelopen 12 jaar in het SGA-circuit meegedraaid en ik wens de SGA en haar bestuurders veel succes de komende jaren”. Naast zijn rol als penningmeester, was Frans een trouwe hulp bij de organisatie van de SGA-toernooien. De vergadering benoemde hem tot lid van verdienste van de SGA.

“Ik herinner mij Frans als een betrokken, vriendelijke, ietwat verstrooide man. Hij nam zijn taak als penningmeester en bestuurslid niet licht op; bij alle SGA-evenementen was hij aanwezig om te helpen. Hij loste zaken snel op en kon het niet uitstaan als er iets in de financiën niet klopte.

Hij riep zo nodig mijn hulp in voor een frisse blik en om die reden kwam ik wel eens bij hem thuis. Hij woonde in Amsterdam in een gerenoveerd oud grachtenpand waarin diverse appartementen waren gebouwd en met een licht trappenhuis in het midden. Op alle etages stonden fuchsia’s die allemaal door Frans werden verzorgd; hij was een expert op fuchsiagebied. Hij reisde ook graag naar Azië.”

Fred

“Ik ken Frans al ontzettend lang; hoe lang precies weet ik niet. Het grappige is dat ik hem leerde kennen omdat wij in dezelfde tienkamp zaten in het (toen nog) Hoogovens Toernooi. Toen speelde ik nog mee, dus dat is sowieso al – letterlijk – in de overige eeuw. En het was in één van de eerste jaren dat ik meedeed, dus zal misschien 30 jaar geleden zijn. Later leerde ik hem kennen als schaker en wedstrijdleider en voorzitter van Caissa. Ik leerde hem kennen als een aimabele – ja, zeg maar lieve – man. Hij was wel wat warrig en is dat altijd gebleven. Als penningmeester was dat wel eens een nadeel, maar hij deed zijn werk toch over het algemeen prima. Maar als je hem opbelde wist hij soms niet wie je was. Terwijl we elkaar toch uitstekend kenden.

Ik heb hem in al die tijd maar één keer boos gezien, in het SGA-bestuur. Dat was toen het niet precies klopte. Hij was het soort penningmeester dat af en toe vroeg om eens wat meer uit te geven, want er was te veel in kas. En dat was ook zo.

Hij was ook degene die altijd het jaarlijkse etentje organiseerde. Dat kon je aan hem overlaten, want hij hield daarvan en ging graag uit eten. Hij woonde dan ook midden in het centrum en wel op de wallen. Jawel, het “hete deel” van de wallen. En zijn grootste passie was het kweken van fuchsia’s.

Frans was elk jaar in Wijk aan Zee en daar knoopten we elke dag wel een praatje aan. Of hij had gewonnen of verloren (en dat kwam later helaas wat vaker voor); hij bleef vrolijk en even goed gemutst zijn uitslag melden. Een liefhebber van het schaken, niet van het winnen. Analyseren met Frans was altijd een vrolijke bedoening, want zijn notatie rammelde altijd aan alle kanten dus het was altijd puzzelen waar het stuk vandaan kwam dat een zet deed of zelfs wat voor stuk dat was.

Wat mij betreft is de wereld zonder Frans weer een beetje triester geworden.”

Gerie

“Jaren geleden was ik inval-penningmeester van de JGA, de jeugdcommissie van de SGA. Omdat ik van mening was dat twee penningmeesters bij de SGA teveel van het goede waren, stelde ik voor dat één meer dan genoeg was.

De penningmeester van de SGA was toentertijd Frans Oranje. Hij was niet zo blij met mijn voorstel, maar het voorstel werd wel aangenomen, maar onder de voorwaarde dat ik Frans assisteerde als het de financiën bij de jeugd betrof.

Een aantal jaren achter elkaar, kwam ik dan bij Frans thuis in Amsterdam. In de avond uren na mijn werk namen wij de stukken door en kon Frans zijn jaarstukken in orde brengen. Tijdens het seizoen hadden wij uiteraard ook diverse malen contact over financiële stukken.

Hij ruste in vrede.”

Ton

Frans was clubgenoot bij Caissa. Maar ik ken Frans meer als oud-collega die de teams voor het Bedrijvenschaak samenstelde. Zo ben ik ook bij het team van Pietson, Heldring & Pierson gekomen, later na een fusie MeesPierson geheten. Frans was er terecht trots op dat we ergens in de negentiger jaren Nederlands Kampioen werden met “zijn” team.IJverig en bescheiden, zo herinner ik mij Frans.

Olaf

Frans Oranje was altijd een gentleman. We dronken een glaasje wijn na afloop van de vergaderingen. Hij was ook altijd bij de toernooien aanwezig om te helpen. We hebben altijd graag met Frans gewerkt en betreuren dat we hem wegens ziekte al een tijdje niet meer zagen.

De SGA is Frans Oranje veel dank verschuldigd voor zijn enorme inzet en betrokkenheid bij onze schaakbond over een lange periode. We wensen zijn familie en (schaak)vrienden veel sterkte bij het dragen van dit vreselijke verlies. Wij zullen Frans missen.

Namens de Schaakbond Groot-Amsterdam,

Gerie Opgenhaffen, oud-competitieleider en erelid
Fred Bergen, oud-penningmeester en lid van verdienste
Paul Scheermeijer, oud-toernooileider en lid van verdienste
Ton Sprong, diplomaconsul en lid van verdienste
Olaf Ephraim, oud-voorzitter
René Pijlman, voorzitter

De crematie is woensdag 21 augustus 2019, om 16.15 uur in crematorium Slingerbos, Slingerboslaan 15, Ede.

Frans Oranje, schaker/reisleider overleden; herinneringen van Renzo Verwer.

René Pijlman 18 augustus 2019

Posted In: In memoriam

2 Comments

Rozemarijn Vos

Afgelopen zondag 23 juni 2019 is Rozemarijn Vos op 59-jarige leeftijd geheel onverwacht na een korte ernstige ziekte overleden. Die dag zou ze nog pubofficer zijn bij het kroegloperstoernooi, maar ze meldde zich af omdat ze zich niet goed voelde.

Rozemarijn schaakte zelf niet, maar was intensief betrokken bij het schaakleven van haar zoon Tjark. Ze wilde iets terugdoen voor de schaakwereld en er haar enthousiaste bijdrage aan leveren. Dat begon bij Tal/DCG (voorloper van het huidige sv Amsterdam West), waar Tjark in de jeugdafdeling speelde. Jeugdleider Jaap Loeve schreef in clubblad Tal Nieuws van september 2007:

“Rozemarijn verdient het eens in het zonnetje te worden gezet. Ze zet zich enorm in voor onze club en de SGA, schrijft stukjes in de wijkbladen over het jeugdschaak in Amsterdam-West, organiseerde een speciaal meisjestoernooi en diverse andere SGA-jeugdtoernooien en schreef (samen met mij) het SGA-competitieboekje voor de jeugd. Ze doet, kortom, te veel om op te noemen. Hulde!”

Een seizoen later werd Rozemarijn mede-jeugdleider van Tal/DCG. Ook bij de jeugdafdeling van Zukertort Amstelveen heeft ze zich ingezet.

Daarna trad Rozemarijn toe tot de jeugdcommissie van de SGA. Ze was een gedreven vrouw met passie voor het jeugdschaken. Ze organiseerde met de jeugdcommissie vele toernooien waaronder schoolschaken, het promotietoernooi en het Hutton-toernooi. In de periode 2010-2012 was Rozemarijn jeugdcoördinator in het bestuur van de SGA.

In elk toernooi dat Rozemarijn organiseerde stortte zij zich met volle energie. Ze sleepte met tafels na weer een geslaagd Promotietoernooi voor het jeugdschaak in de SGA, al had ze last van haar rug. Rozemarijn fietste rond met bekers en onderhandelde met de landelijke schaakbond. Legendarisch waren de Hutton-toernooien waarbij zij de grote gangmaker was. De SGA won vaak in die jaren. Ze was een fijne vrouw om mee te hebben mogen samenwerken. De onbaatzuchtige tijd, liefde en energie die Rozemarijn heeft gestoken in het schaken en jeugdschaak, verdiende meer dan wat ze ervoor heeft gekregen. De SGA is Rozemarijn veel dank verschuldigd voor haar tomeloze inzet en energie.

We wensen haar echtgenoot Roald Vos, die schaakt bij Espion, en zoon Tjark Vos, die schaakt bij Zukertort Amstelveen, veel sterkte bij het dragen van dit verschrikkelijke verlies.

Roald en Tjark hebben voor Rozemarijn een webpagina gemaakt, waar u uw reactie, herinnering of condoleance kunt plaatsen: gedenkplaats van Rozemarijn Vos. Daar kunt u ook de rouwkaart vinden, met informatie over het afscheid in crematorium Westgaarde op vrijdagochtend 28 juni 2019.

Namens de Schaakbond Groot-Amsterdam,

Ton Sprong, diploma-consul en oud-lid jeugdcommissie

Tigran Spaan, oud-jeugdleider

René Pijlman, voorzitter

René Pijlman 26 juni 2019

Posted In: In memoriam

Leave a Comment

Op 23 februari 2019 is Nico Kuipers op 71-jarige leeftijd geheel onverwacht overleden.

Nico had zich nog voorgenomen deel te nemen aan het komende Veteranenkampioenschap. Hij was trouw deelnemer aan dit toernooi. In 2018 werd hij gedeeld 3e in de D-groep en hij had dit seizoen in de C-groep willen spelen.

Nico is vele jaren bestuurslid van Isolani geweest, was tot medio 2013 lid van deze club, en heeft voor de SGA van begin 2011 tot 2014 de ledenadministratie bijgehouden.

Wij wensen zijn familie en schaakvrienden veel sterkte met het verwerken van dit verschrikkelijke verlies.

Namens de SGA,

Fred Bergen, oud-penningmeester

René Pijlman, voorzitter

René Pijlman 1 maart 2019

Posted In: In memoriam

Leave a Comment

Op vrijdag 16 november 2018 is Bas de Melker overleden.

Bas was binnen de schaakwereld een unieke gangmaker. Ik herinner me
dat ik begon met het Jeugdschaak en een club tegenkwam genaamd Ada’04.
Die club kende ik niet en ik vroeg me af of die dan in 1904 was opgericht,
zoals de meeste schaakclubs in de 20e eeuw zijn opgericht. Maar nee, het was
echt 2004 en de oprichter was nog steeds superactief. Dat was Bas.

Bas was als geen ander in staat om met nieuwe ideeën te komen en die dan ook
nog succesvol uit te voeren. Ada’04 stond model voor Magnus Leidsche Rijn, ook
een jeugdschaakclub, die in korte tijd de grootste werd van Nederland. De oprichters
hadden dat afgekeken van Bas.

Als er een toernooitje georganiseerd moest worden, dan kon je Bas vragen als
eenmans organisatiecomité. Werven, inschrijven, zaal en prijzen regelen, wedstrijdleiden,
uitslagen verwerken en doorgeven voor de rating – Bas deed het allemaal zelf en vaak
beter dan als je daar 5 vrijwilligers voor had staan. Tussendoor was hij dan ook nog
live verslaggever via Facebook, en fotograaf.

Zo eentje als Bas hebben we niet meer. We missen hem.

Tigran Spaan
JGA

René Pijlman 20 november 2018

Posted In: In memoriam, Jeugd

2 Comments

Afgelopen vrijdag 16 november is Bas de Melker overleden. Bas was jarenlang zeer actief betrokken bij diverse schaakactiviteiten binnen de SGA. Zo richtte hij in 2004 de jeugdschaakvereniging AdA ’04 op in zijn woonplaats Ouderkerk aan de Amstel en was de drijvende kracht achter de vereniging. Met zijn bedrijf De Melker & Partners ondersteunde hij jarenlang de Amsterdam Chess Academy en sinds afgelopen jaar het Batavia toernooi. Bas was al langere tijd ernstig ziek.

De familie heeft Robert Ris gevraagd namen en adressen van mensen uit de schaakwereld die hem goed kenden te verzamelen. Als U het op prijs stelt een rouwkaart te ontvangen neem dan graag even contact op via robert_ris@hotmail.com.

Cornelie Wiersma 18 november 2018

Posted In: In memoriam, Jeugd

Leave a Comment

Dinsdag 17 november 2015 is Jan Brugman overleden.
Jan was meer dan 60 jaar lid van De Pion, waarvan 20 jaar penningmeester.
Hij was ook lange tijd penningmeester van de jeugdcommissie van de SGA en kalligrafeerde tot voor kort de diploma’s voor de jeugd. Er moeten honderden, zo niet duizenden, kinderen in het bezit zijn van een door Jan gekalligrafeerd diploma.